Κρύο! Βροχή!
Η μέρα γκρίζα...οι διαβάτες λιγόστεψαν στους δρόμους...μαζί και οι
καλησπέρες....άδεια του πάρκου τα παγκάκια ! Χειμώνιασε ψυχή μου!
Κοιτάζω
απέναντι τα δένδρα…. γυμνά από φύλλα τα
κλαδιά , κάποια αντιστέκονται παραμένουν πράσινα , γεμάτα ζωή καλά στεριωμένα
στα μπράτσα των δένδρων, όταν κάποια άλλα έχουν αδειάσει εντελώς!! Σαν τη ψυχή
του ανθρώπου,σκέπτομαι , όταν σε στιγμές
, πονεμένες στιγμές θα έλεγα
περισυλλογής και απολογισμού, σε
στιγμές ανανέωσης «όρκων» ζωής … επαναπροσδιορίζει σχέσεις , σκέψεις , αξίες
! Είναι οι .στιγμές «αδειάσματος»
φύλλων-φίλων προσδοκώντας τη καρποφορία μιας "άνοιξης" αναγεννημένων σκέψεων ,σχέσεων , συναναστροφών
και αισθημάτων ...μέχρι το επόμενο, "ξεγύμνωμα" –αναθεώρησης και
επαναπροσδιορισμού!! Κάπως έτσι
μεγαλώνοντας ...οι εμπειρίες συμπληρώνουν τη γνώση της ζωής, κρατάμε μέσα μας
ότι είναι «υγεία» απορρίπτουμε ότι
«νοσεί» … και πάει λέγοντας…όχι χωρίς δάκρυα…έρχεται η εξέλιξη...και έτσι
κάνουμε «βίο,» με επιλογές συνειδητές, τη ζωή που μας χαρίστηκε!
.....Σύννεφα!
Τα λατρεύω! Πανέμορφα , αρχοντικά , μεγαλοπρεπή σε
σχήματα και σχηματισμούς! Κυρίαρχοι των ουρανών! Κινούνται συνέχεια ,
αιωρούνται , περνάν οι άνεμοι και το φως ανάμεσά τους , λάμπουν ή
σκοτεινιάζουν, αλλάζουν θέσεις , σχήματα και σώματα! Σύννεφα επώνυμα ανάλογα τη
θέση τους στον αιθέρα! Οι Σωρείτες , σαν
σωρός, σύννεφα πυκνά σε σχήμα καθαρό! Σαν
λόφοι , σαν θόλοι σαν τούφες από βαμβάκι. Κατάλευκοι , πανέμορφοι ,
αντανακλούν το φως του ήλιου και ζουν
μες την λαμπρότητα τους! Απλώνονται ήρεμοι στο απέραντο γαλάζιο… εκεί και ο θρόνος της
Πλατυτέρας των Ουρανών! Γνωστοί σε μας σαν « σύννεφα του καλού καιρού» που δεν σκιάζονται όμως να στείλουν
ενίοτε στη γη βροχές και καταιγίδες , όταν αλλάζουν «διάθεση» και γίνονται σωρειτομελανίες!
Στα πολύ ψηλά του Ουρανού οι Θύσανοι, Θυσανοσωρείτες και Θυσανοστρώματα
! Λεπτοί παγοκρύσταλλοι το σώμα τους , αγγελιοφόροι της αλλαγής του καιρού! Στα
μεσαία του Ουρανού τα στρώματα οι Υψισωρείτες ,σύννεφα σφαιρικά ,υπόλευκα-
γκρίζα κατά σειρές και ομάδες,ογκώδη και
επιβλητικά ! Παρέα τους τα Υψιστρώματα
σε χρώμα γκρίζο ανοικτό προς το γαλάζιο, πυκνά και πολλά κατά σειρές και ομάδες! Σταγονίδια νερού το
σώμα τους. Στα κατώτερα του ουρανού , ομοιόμορφα
απλωμένα σε μήκος , τα «Στρώματα»-
σύννεφα γκρίζα , θαμπά που βάφουν τον
ουρανό με χρώμα μολυβί, ευθύς με την κατάληψή του! Αν το χρώμα τους το πιο γκρίζο και σκοτεινό ούτε το
φως του ήλιου να το διαπερνά, τότε πρόκειται για τα Μελανοστρώματα , τα πιο πυκνά του Ουρανού ,
που απλώνονται παντού!
Τα σύννεφα ποτέ δεν ρουτινιάζουν !Αλλάζουν ζωές και
συναισθήματα. Γίνονται ψιλοβρόχι, βροχές
, καταιγίδες , χιόνι χαλάζι, νερά ποταμίσια, λίμνες , νερά που πέφτουν στις θάλασσες! Είναι
τότε που ζουν την υδάτινη Ζωή τους! Δεν μένουν εκεί! Το ταξίδι συνεχίζεται…Η θερμοκρασία και οι
αέρηδες επεμβαίνουν και αλλάζουν τη ζωή τους. Εξατμίζονται, γίνονται ατμοί, ,
υδροσταγονίδια …λεπτότατοι παγοκρύσταλοι...ζουν
τη συμπύκνωση των υδρατμών της ατμόσφαιρας σαν όμίχλη στα χαμηλά σαν σύννεφα
στα ψηλά!! Άλλοτε
πάλι ήρεμα , λευκά απλωμένα στο
γαλάζιο του ουρανού , άλλοτε σκοτεινά και μαζεμένα να θυμώνουν , να συγκρούονται,
να αστράφτουν και να βροντούν! Μη
βρεθείς στο διάβα τους, «κάηκες»!!
Και πάλι το ταξίδι συνεχίζεται σε Γή και Ουρανό…..
Μεταλλάσσονται, ανακυκλώνεται το «σώμα» τους αλλάζουνε
«ζωές» σαν σε «μετεμψύχωση»! Μήπως κάπως έτσι και η δική μας η ζωή;
